Integracją sensoryczną nazywany jest skomplikowany proces odbierania przez układ nerwowy informacji płynących z receptorów różnych zmysłów – węchu, wzroku, smaku, dotyku, układu przedsionkowego czy słuchu. proces ten zachodzący w ośrodkowym układzie nerwowym, który polega na organizacji napływających informacji zmysłowych, umożliwiających wytwarzanie przystosowawczych reakcji, nazywany jest integracją sensoryczną.
Kiedy mózg prawidłowo przetwarza wrażenia, reagujemy automatycznie dzięki reakcjom adaptacyjnym . W przeciwnym wypadku mamy do czynienia z zaburzeniem integracji sensorycznej. Dotyczy on napięcia mięśniowego, zachowań emocjonalnych, planowań ruchów a także rozwoju mowy i funkcji poznawczych.
U młodszych dzieci zaburzenia integracji sensorycznej mogą się objawiać większą drażliwością, płaczliwością, częstym wybudzaniem w nocy, niechęcią do spacerów, kąpieli, jazdy autem, ostrego światła, dźwięków, dotyku różnych faktur (piasku, wody, trawy), ale także nadmiernym spokojem, nieskoordynowaniem czy unikaniem kontaktu wzrokowego.
Przytoczę teraz przykładowe ćwiczenia jakie można wykonywać z dzieckiem w domu .
Weź pudełko po butach lub poszewkę na poduszkę. Następnie umieść w środku różne przedmioty, po czym poproś dziecko, by wkładając rękę do pudełka spróbowało zgadnąć, jakiego przedmiotu dotyka.
Zachęcaj dziecko do używania podczas kąpieli różnych rodzajów gąbek, mydeł i ręczników. Zaproponuj maluchowi myjki o różnych fakturach, gąbki o odmiennych kształtach. Jeśli chcesz, możesz też dodać do kąpieli odrobinę krochmalu z mąki ziemniaczanej.
Ciasno zroluj dziecko w koc, bawiąc się w smarowanie i zawijanie naleśnika.
Stwarzaj dziecku jak najwięcej okazji do wspólnego gotowania, przede wszystkim mieszania, ugniatania różnego rodzaju ciast.
Zachęcaj dziecko do próbowania nowych potraw, o różnych smakach i konsystencji.
Farbę przeznaczoną do malowania palcami możesz zmieszać z innymi materiałami, na przykład kaszą, piaskiem, ryżem itp. Stwórzcie też własną „farbę” z kisielu, galaretki czy pianki do golenia.
Wspólne zabawy na dużej nadmuchiwanej piłce, na której maluch będzie mógł usiąść i skakać.
Stwórzcie wspólnie tor przeszkód, taki, który będzie wymagał od dziecka pełzania, skakania, wspinania, turlania, celowania itp.
Bujajcie się razem na różnego rodzaju huśtawkach, przede wszystkim podwieszanych, wahadłowych, wiszących oponach.
Turlajcie się razem na kocyku, a latem z niewielkiej trawiastej górki.
Przypomnij sobie zabawę w berka; ścigajcie się, rozegrajcie mecz piłki nożnej czy koszykówki.
Zachęcaj dziecko do zeskakiwania z niewielkiego podwyższenia (na przykład pierwszego stopnia schodów), wskakiwania na oznaczone pole, grę w klasy, zabawę skakanką.
Maluch kładzie się na rozłożonym dużym kocu, następnie dwie dorosłe osoby delikatnie bujają go na boki. Należy pamiętać przy tym o bezpieczeństwie!
Usiądź na podłodze i powiedz dziecku „Spotkałeś na swojej drodze ogromny kamień, jednak spróbuj go przepchnąć”.
Pozwól dziecku pchać wózek z zakupami czy spacerówkę.
Zachęcaj dziecko do zabawy rakietą tenisową, do badmintona itp.
Przypomnij sobie, jak zabawne i ciekawe może być chodzenie na opak.
Dziecko opiera dłonie o podłogę, a ty chwytasz je za uda i prowadzisz niczym taczkę.
Pozwól dziecku na eksperymenty, niech przelewa płyny z kubeczka do kubeczka, przez lejek, a łyżeczką przesypuje drobne materiały o różnej fakturze (przede wszystkim ryż, kaszę) do pojemników różnej wielkości.
Warto przy tym pamiętać o podejściu indywidualnym do każdego dziecka i dostosowanie zabaw do dziecka. Ważna jest także systematyczność i poświęcenie czasu ze strony dorosłego, a także wspieranie dziecka w trudnych momentach tak, by pokonywało ono przeszkody i czuło odpowiednie wsparcie. Jeśli widzimy u dziecka trudności warto także udać się na konsultację z terapeutą. Cierpliwość, zrozumienie i odpowiednia terapia mogą przynieść oczekiwane efekty.
Bibliografia:
Oprcaowała : Anna Stołowska